Κυριακή 24 Απριλίου 2011

Σε περιμένω



Στα όνειρα μου ένα βράδυ
τον εφιάλτη έδιωξες
και έφερες το χάδι.
Στη σκέψη μου ήσουν έρωτας
και στο μυαλό η τρέλα
άσε τα παράλογα
και στην καρδιά μου έλα.
Σε περιμένει ο κόσμος μου
του παραδείσου η χάρη,
έλα γιατί είμαι μόνος μου
να γίνουμε ζευγάρι!













Δες με λιγάκι




Δες με λιγάκι,
δες μέσα μου
δες μες την ψυχή μου.
Εσένα έχω στο μυαλό,
εσύ είσαι η ζωή μου.
Δες με λιγάκι
δες άγγελε μου,
δες μες την καρδιά μου.
Εσύ είσαι τα πάντα μου,
εσύ είσαι η ματιά μου.
Δες με λιγάκι,
μια φορά
και νιώσε ότι νιώθω
μία τρέλα, μία χαρά και έναν μεγάλο πόθο.
Δες με λιγάκι
και θα καταλάβεις όσα για σένα νιώθω.

















"Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία"



σαν τρελλή χτυπάει η καρδιά μου
όταν είσαι αγκαλιά μου
απ' τα μάτια τρέχει δάκρυ
όμως είναι από αγάπη

όλης της γης τα σύνορα
δεν φτάνουνε καρδιά μου
να σε κρατήσουν μακρια,
μακρια απ' την αγκαλια μου.

















Ακούγοντας

Είναι βαρύ το τίμημα,
εσύ να σαι το φως μου,
να με κοιτάς,
να λαχταρώ,
ένα φιλί σου δως μου.

Εσυ δεν δεν είσαι ποιητής
είσαι η παρηγοριά μου
είσαι η ελπίδα που ζητώ
μέσα στη λησμονιά μου.

Μπορεί λίγο να ξέχασες
αυτο που χουμε ζήσει
μα είναι αιτία κι αφορμή
ζωή να με γεμίσει.

Σε λίγο θα μαστε μαζί
για μια ζωή δεμένοι
μα εγώ φοβάμαι πως αυτή
είναι ζωή κλεμμένη.

Σε έρωτες δεν πίστευα
η αγάπη είχε τελειώσει
μα αγάπη μου η αγάπη σου
ελπίδα με έχει γιομώσει.

Ψυχή μου και ματάκια μου,
θα σ' αγαπώ για πάντα,
μα αν εσύ θα μ' αρνηθείς
θα γίνω δυο κομμάτια.



Σάββατο 16 Απριλίου 2011

ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ



Οι άγγελοι τραγουδάνε. Και οι ερωτευμένοι επίσης. Πίσω από κάθε
ανάταση, από κάθε μεράκι, μια κιθάρα περιμένει έτοιμη να πάρει τα
λόγια και να τα ταξιδέψει από χείλη σε χείλη. Δεν είναι λίγο αυτό.
Είναι η χαρά να δίνεις χαρά στους άλλους, είναι αυτό που μας βα-
στάει στη ζωή. Γι΄ αυτό, κοντά στα ποιήματά μου, δοκίμασα να γρά-
ψω και μερικά τραγούδια, χωρίς να τα υποτιμώ καθόλου. Έτσι ή αλ-
λιώς, μιλά κανείς για τα ίδια πράγματα που αγαπά, και από κει και πέ-
ρα το λόγο έχουν αυτοί που θα τ' ακούσουν. Λένε πως το είδος έχει
ορισμένους κανόνες. Δεν τους ξέρω και, πάντως, δεν ενδιαφέρθηκα
ή δεν μπόρεσα να τους ακολουθήσω. Δουλεύει ο καθένας όπως
νοιώθει. Και η θάλασσα είναι απέραντη, τα πουλιά μυριάδες, οι ψυχές
όσες και οι συνδυασμοί που μπορούν να γεννήσουν οι ήχοι και τα λό-
              για, όταν ο έρωτας και το όνειρο συμβασιλεύουν.













Το μονόγραμμα

Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν,μ’ακούς
Δέν έχουν εξημερωθεί τά τέρατα, μ’ακούς
Τό χαμένο μου τό αίμα καί τό μυτερό,μ’ακούς
Μαχαίρι
Σάν κριάρι πού τρέχει μές στούς ουρανούς
Καί τών άστρων τούς κλώνους τσακίζει,μ’ακούς
Είμ’εγώ,μ’ακούς
Σ’αγαπώ,μ’ακούς
Σέ κρατώ καί σέ πάω καί σού φορώ
Τό λευκό νυφικό τής Οφηλίας,μ’ακούς
Πού μ’αφήνεις,πού πάς καί ποιός,μ’ακούς

Νιώσε την αγάπη .

Ένας άγγελος ήρθε πριν λίγο
μου είπε πως σ' αγαπάει μη κλαίς 
μπορεί και τα λουλούδια να μαραίνονται
μα η αγάπη του είναι ακόμα ζωντανή.

Κοίταξε τον στα μάτια βαθιά
νιώσε το βλέμμα του
μη πιστεύεις ότι ακούς
σας ζηλεύουμε μου είπε.

Ζηλεύουνε την αγάπη σας
δε θέλουν να σας βλέπουν αγαπημένους
να νιώθουν πως είσαι ερωτευμένη
                                                          νιώσε μόνο την αγάπη που σου έχει.

ΕΡΩΤΑΣ

'Oλη τη νύχτα πάλεψαν απεγνωσμένα να σωθούν απ' τον εαυτό τους,
δαγκώθηκαν, στα νύχια τους μείναν κομμάτια δέρμα, γδαρθήκανε
σαν δυο ανυπεράσπιστοι εχθροί, σε μια στιγμή, αλλόφρονες, ματωμένοι,
βγάλανε μια κραυγή
σα ναυαγοί, που, λίγο πριν ξεψυχήσουν, θαρρούν πως βλέπουν φώτα,
κάπου μακριά.
Κι όταν ξημέρωσε, τα σώματά τους σα δυο μεγάλα ψαροκόκκαλα
ξεβρασμένα στην όχθη ενός καινούργιου μάταιου πρωινού.
[Τ. Λειβαδίτης-Κιβωτός]